 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
За Урал ўпала сонца, бы зарава,
залатымі праменьмі аб лёд.
Я сную сваё сьмелае марыва,
як крылун зь недасяжных высот.
Толькі ймкнуцца душы міражныя
летуценьнем сваіх дарог,
замянілі мне волю стражаю,
а лапатай – маё пяро.
Праз марозную сінь бясконцую
я сьнягамі да вас брыду
не з падбітай душою, а з моцнаю,
бы зь мяцеліцай радасных дум.
Не сьпяшу я да вас за помаччу,
іскры духа ў вачох блішчаць.
Я іду беласьмертнай Поўначчу
руку сьмелую вам падаць.
Іду тундраю заінелаю
жарам слоў вашы дні сагрэць.
У жыцьці маім не умела я
на'т ў мучэньнях пакутна тлець.
Мае думы сягоньня – як зарава,
прабіваюць наежаны дрот.
З паднявольля ўзрываюся марывам,
як крылун зь недасяжных высот!
1950–1956
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
